Niemal trzygodzinna sobotnia msza dziękczynna z okazji jubileuszu 25-lecia posługi kapłańskiej ks. kanonika Roberta Gołębiowskiego, oprócz czysto liturgicznego charakteru miała wiele swoich innych miłych i wzruszających akcentów już zupełnie świeckich. W natłoku różnych przemówień, mi szczególnie utkwiła w pamięci laudacja wygłoszona przez Wojciecha Konarskiego, Starostę Gryfińskiego. Poniżej publikuję jej treść, za zgodą autora oczywiście.
„Ty jesteś
ale
i ja jestem drogą
kiedyś
gładką
teraz
wyboistą
przeszło
przeze mnie tylu ludzi
niektóre
stopy dotykały mnie lekko
inne deptały
twardo”.
(Ks. Janusz
Pasierb)
Czcigodny Księże Proboszczu Robercie,
Służyć to nieść nadzieję. Służyć to przekazywać
piękno. Kapłan, który potrafi zachwycać się Bogiem, budzi w innych ten sam
zachwyt. Duszpasterz jest właśnie takim sługą piękna – strzeże tego piękna
wiernością. Ma wpływ na wieczność, nie jest bowiem w stanie określić, gdzie kończy
się jego oddziaływanie.
Ksiądz, od wielu lat dzięki ofiarnemu, cierpliwemu i
wytrwałemu kształtowaniu ludzkich sumień i postaw, zbliżaniu ich do Boga i
pogłębianiu wiary poprzez głoszone słowo i radosną obecność odkrył przed
wieloma potrzebę poszukiwania i tęsknoty. Zachęcił do próby znalezienia źródła
radości i wolności. Wielki jest trud odkrywania przed wiernymi daru
Eucharystii, a jeszcze trudniejsze jest okazywanie wszelkiego dobra i
niestrudzone budowanie jedności i więzi braterskiej, szczególnie, gdy nieraz
zostaje się osamotnionym w tym działaniu.
Ksiądz potrafi dzielić się dobrem nie tylko ze swoimi
parafianami, ale z liczną rzeszą czytelników tygodnika „Niedziela”, czy Kart z kalendarza na stronie internetowej
Archiwum Archidiecezjalnego w Szczecinie. Dzięki zamieszczonym tam artykułom
budzi w nas Ksiądz nieprzejednaną tęsknotę za pięknem, gdy świat wydaje się być
nijaki, spłaszczony i uzwyczajniony, a serce puste. Jesteśmy nasyceni ponad
miarę wieloma informacjami, produktami mediów, ale one nie są w stanie wypełnić
naszej duszy. Ksiądz pokazuje nam, że trzeba nam iść do góry, aby oglądać świat
nieznany – iść do góry, by spotkać Boga, zachwycić się Nim i wrócić do
codzienności, aby żyć – ale już piękniej, inaczej.
Z okazji Srebrnego
Jubileuszu Kapłaństwa – życzę Ci, drogi Księże Proboszczu, prawdziwie duchowego
przeżycia Jubileuszu, aby Dobry
Bóg obdarzył Cię obfitością swoich łask, dobrym zdrowiem, radością i
umiejętnością przezwyciężania kłopotów dnia codziennego. Niech wraz z mocą
przemiany chleba i wina, daje Ci moc przemiany ludzkich serc, niech pozostanie w Twoich kapłańskich
dłoniach. Abyś nadal potrafił budzić w nas tęsknotę za rozległym i
nieskończonym morzem miłości.
Niech to szlachetne powołanie i sianie ziaren Prawdy
Bożej przyniesie zadowolenie, radość i satysfakcję z wyboru tak trudnej i
odpowiedzialnej drogi życiowej.
Wojciech Konarski
Starosta Gryfiński
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz